Recensies

De voorstelling Liefdeslabyrint is op 14 november 2003 in het kader van de RISK Beeldend Theater Dagen in het Ostadetheater te Amsterdam gespeeld. Na afloop werd bezoekers gevraagd een korte reactie op te schrijven. Een paar daarvan:

Dolle Maandag. Wat een gezichtsexpressie hebben jullie!
Ik ga nooit naar theater maar er is vanavond een nieuwe wereld opengegaan! Alleen maar lof dus, ik heb geen wijze tips.

Dolle Maandag is een hele goede leuke onderhoudende voorstelling. De spelers bewegen zich heel goed. Het gebruik van de banden is inventief. De muziek is goed gekozen. Wrange humor. Heb me kostelijk geamuseerd.

Apart soort 'stripcartoontheater', mooi gebruik van fantastisch slapstickvermogen.

Fantastische metafoor: De banden hierop heel goed doorgeborduurd. Hoe kun je zoveel functies van een band verzinnen? Prachtig, orgineel en hilarisch.
Mooie afwisselingen en subtiele precisie.Speels.
Alle fasen in de relatie bovendien zeer raak en herkenbaar(!) in beeld gebracht. De band als knellend, beperkend en dodelijk, maar ook onoverwinnelijk.

Mooi en minimaal, de humor, de sfeer en het fysieke spel kloppen helemaal.

Dolle Maandag, heerlijk die snelle afwisselingen, fijn dat er een lijn zat in de hele voorstelling. Trouwens sowieso echt vet gelachen.

Zeer verrassend. Mooi gebruik van zeer simpele decorstukken en vooral erg komisch.

Dinsdag 6 juni 2006 21:00 uur in het Parooltheater: Recensie uit Het Parool

Demonen

Als je met niet veel meer dan een lichtgele koffer je publiek een uur weet te boeien, heb je wat in je mars.

Letterlijk en figuurlijk kronkelde Chaya Aschkenasy van theatergroep Dolle Maandag zich gisteravond tijdens haar solovoorstelling Mortimer met enige regelmaat rond dit praktische gebruiksvoorwerp, dat meer dan een koffer bleek te zijn.

In de absurdistisch-humoristische theatervoorstelling stond Bets Belfrie centraal, een vrouw die een zekere dokter Zimmer aanbad in haar strijd tegen de zogenaamde vijf A's van de angst: allergie, achterdocht, afgunst, apathie en agressie. Vijf 'demonen' die haar levensvreugde in de weg staan.

Aan de oppervlakte spitste het verhaal zich vervolgens toe op de Bugsweety, een multifunctionele koffer die Bets van de dokter had gekocht, en waaraan zij een helende kracht toeschreef. ''Het is mijn weg naar de V's van vreugde, zoals vertrouwen, veerkracht en vlexibiliteit.'' In werkelijkheid stond de koffer, die Bets nimmer mocht openen, centraal voor Zimmers filosofie: stop je angsten en gevoelens zo ver mogelijk weg en hoop er het beste van.

Als inspiratiebron voor het stuk diende een verhaal over de Tibetaanse yogi en dichter Milarepa (1052-1135). Door zichzelf volledig en zonder twijfel over te geven aan demonen die hem lastigvielen in een grot, verjoeg hij ze. Bij de oplettende lezer valt nu waarschijnlijk het ouderwetse kwartje: inderdaad, de filosofie van dokter Zimmer deed Bets uiteindelijk van een koude kermis thuiskomen. Verlost van haar demonen was zij niet.

Het optreden van Aschkenasy werd gelardeerd met vermakelijk mimespel, subtiele woordgrappen en sfeerversterkende muziekfragmenten. De koffer diende ondertussen als danspartner, raket, verkeersregelaar of hangbank.

Dat een kogel soms tot mooie inzichten kan leiden, bewees de slotscène. Een verdiend applaus viel Aschkenasy ten deel.