Recensies
De voorstelling Liefdeslabyrint
is op 14 november 2003 in het kader van de RISK Beeldend Theater Dagen in het
Ostadetheater te Amsterdam gespeeld. Na afloop werd bezoekers gevraagd een korte
reactie op te schrijven. Een paar daarvan:
Dolle Maandag. Wat een gezichtsexpressie hebben jullie!
Ik ga nooit naar theater maar er is vanavond een nieuwe wereld opengegaan!
Alleen maar lof dus, ik heb geen wijze tips.
Dolle Maandag is een hele goede leuke
onderhoudende voorstelling. De spelers bewegen zich heel goed. Het gebruik van
de banden is inventief. De muziek is goed gekozen. Wrange humor. Heb me
kostelijk geamuseerd.
Apart soort 'stripcartoontheater', mooi gebruik
van fantastisch slapstickvermogen.
Fantastische metafoor: De banden hierop heel
goed doorgeborduurd. Hoe kun je zoveel functies van een band verzinnen?
Prachtig, orgineel en hilarisch.
Mooie afwisselingen en subtiele precisie.Speels.
Alle fasen in de relatie bovendien zeer raak en herkenbaar(!) in beeld gebracht.
De band als knellend, beperkend en dodelijk, maar ook onoverwinnelijk.
Mooi en minimaal, de humor, de sfeer en het
fysieke spel kloppen helemaal.
Dolle Maandag, heerlijk die snelle
afwisselingen, fijn dat er een lijn zat in de hele voorstelling. Trouwens
sowieso echt vet gelachen.
Zeer verrassend. Mooi gebruik van zeer simpele
decorstukken en vooral erg komisch.
Dinsdag 6 juni 2006 21:00 uur in het Parooltheater:
Recensie uit Het
Parool
Demonen
NIELS BIJVOET
Als je met niet veel meer dan een lichtgele koffer je publiek een uur weet te
boeien, heb je wat in je mars.
Letterlijk en figuurlijk kronkelde Chaya Aschkenasy van theatergroep Dolle
Maandag zich gisteravond tijdens haar solovoorstelling Mortimer met enige
regelmaat rond dit praktische gebruiksvoorwerp, dat meer dan een koffer bleek te
zijn.
In de absurdistisch-humoristische theatervoorstelling stond Bets Belfrie
centraal, een vrouw die een zekere dokter Zimmer aanbad in haar strijd tegen de
zogenaamde vijf A's van de angst: allergie, achterdocht, afgunst, apathie en
agressie. Vijf 'demonen' die haar levensvreugde in de weg staan.
Aan de oppervlakte spitste het verhaal zich vervolgens toe op de Bugsweety, een
multifunctionele koffer die Bets van de dokter had gekocht, en waaraan zij een
helende kracht toeschreef. ''Het is mijn weg naar de V's van vreugde, zoals
vertrouwen, veerkracht en vlexibiliteit.'' In werkelijkheid stond de koffer, die
Bets nimmer mocht openen, centraal voor Zimmers filosofie: stop je angsten en
gevoelens zo ver mogelijk weg en hoop er het beste van.
Als inspiratiebron voor het stuk diende een verhaal over de Tibetaanse yogi en
dichter Milarepa (1052-1135). Door zichzelf volledig en zonder twijfel over te
geven aan demonen die hem lastigvielen in een grot, verjoeg hij ze. Bij de
oplettende lezer valt nu waarschijnlijk het ouderwetse kwartje: inderdaad, de
filosofie van dokter Zimmer deed Bets uiteindelijk van een koude kermis
thuiskomen. Verlost van haar demonen was zij niet.
Het optreden van Aschkenasy werd gelardeerd met vermakelijk mimespel, subtiele
woordgrappen en sfeerversterkende muziekfragmenten. De koffer diende ondertussen
als danspartner, raket, verkeersregelaar of hangbank.
Dat een kogel soms tot mooie inzichten kan leiden, bewees de slotscène. Een
verdiend applaus viel Aschkenasy ten deel.
|